مقایسه اثر تیمارهای اسید سالیسیلیک و نانو-اسیدسالیسیلیک در کاهش اثرات تنش شوری در میوه توت فرنگی رقم "کاماروزا"

توت فرنگی یکی از مهم ترین محصولات مناطق معتدله است که به تنش شوری خیلی حساس است. با توجه به شور شدن منابع آب و خاک، امروزه اصلی ترین هدف در تولید توت فرنگی غلبه بر اثرات زیانبار تنش شوری می باشد. به منظور کاهش اثرات تنش شوری روی میوه توت فرنگی رقم کاماروزا، تاثیرتیمارهای اسیدسالیسیلیک و نانو-اسیدسالیسیلیک، به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار و در شرایط هیدروپونیک بررسی شد. شوری کلریدسدیم در سه غلظت صفر، 25 و 50 میلی مولار و تیمارها در سه سطح شاهد (آب)، اسید سالیسیلیک (1 میلی مولار) و نانو-اسیدسالیسیلیک (1 میلی مولار) اعمال شدند. نتایج نشان داد که اعمال تیمار های کلریدسدیم شاخص های رشدی مانند طول شاخساره، وزن تر شاخساره، وزن تر ریشه و کلروفیل برگ و شاخص های کمی و کیفی میوه شامل عملکرد بوته، وزن میوه، ظرفیت آنتی اکسیدانی و اسیدیته قابل تیتراسیون را کاهش ولی مقدار آنتوسیانین و سدیم میوه را نسبت به شاهد افزایش داد. تیمار های اسیدسالیسیلیک و نانو اسیدسالیسیلیک اثرات تنش شوری را تعدیل نموده و جذب سدیم توسط میوه را کاهش دادند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر تیمار نانو - اسیدسالیسیلیک موثرتر از تیمار اسیدسالیسیلیک اثرات تنش شوری در توت فرنگی رقم کاماروزا را کاهش داد.