تاثیر اسید هیومیک بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی و متابولیت های سازگار در توت فرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری

شوری از مخرب ترین تنش های غیر زنده محیطی است که میزان تولید محصولات کشاورزی را در دنیا محدود نموده است.   پژوهش های کمی درباره کاربرد اسید هیومیک و تاثیر آن بر گیاهان در شرایط تنش شوری انجام گرفته است. به منظور تعیین اثر اسید هیومیک بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی در توت فرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری، آزمایش گلخانه ای با سه فاکتور شامل دو روش کاربرد اسید هیومیک (محلول پاشی برگی و کاربرد در محیط کشت)، سه غلظت اسید هیومیک (صفر، 300 و 600 میلی گرم در لیتر)  و سه سطح شوری ناشی از کلرید سدیم (صفر، 20 و 40 میلی مولار) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، میزان قندهای محلول و پروتئین کل در مقایسه با شاهد افزایش یافت. کاربرد اسید هیومیک در غلظت 600 میلی گرم در لیتر در سطح شوری 40 میلی مولار، میزان قندهای محلول را 8/3 برابر و فعالیت آنزیم های کاتالاز و گایاکول پراکسیداز را به ترتیب به میزان 1/4 و 5/4 برابر در مقایسه با شاهد افزایش داد. این پژوهش نشان داد که کاربرد اسید هیومیک (محلول پاشی برگی و کاربرد در محیط کشت) می تواند اثرات منفی شوری را در توت فرنگی رقم سابرینا تعدیل نماید.