تبیین نقش حمایت اجتماعی در کمک جویی درمان زنان با تجربه ی بی اختیاری ادرار

بی‌اختیاری ادرار، عارضه‌ی مزمن و یک استیگمای اجتماعی (Social stigma) است. از عوامل مهم و تاثیرگذار بر توانایی کنار آمدن بیماران با ماهیت‌های مزمن، حمایت اجتماعی است که بر رفتارهای بیماران اثرگذار است و سبب تغییر کیفیت زندگی می‌شود، اما حمایت اجتماعی می‌تواند روشی برای ارتقای کمک‌جویی درمان نیز باشد. هدف از انجام این مطالعه، تبیین نقش حمایت اجتماعی بر کمک‌جویی درمان زنان با تجربه‌ی بی‌اختیاری ادرار می‌باشد.

روش‌ها:

در این مطالعه‌ی کیفی، 20 زن با تجربه‌ی بی‌اختیاری ادراری، مراجعه کننده به بیمارستان‌های آموزشی- درمانی شهر تهران به صورت هدفمند انتخاب شدند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه‌های نیمه ساختارمند و عمیق انجام شد. برای واکاوی داده‌ها، از نرم‌افزار مکس کیودا (MAXQDA) استفاده شد.

یافته‌ها:

تحلیل تجارب مشارکت کنندگان، دو درون‌مایه را نمایان ساخت. درون‌مایه‌ی خلا حمایتی شامل سه طبقه‌ی اصلی «حمایت اطلاعاتی ناکارآمد اطرافیان»، «فقدان حمایت همسر»، «فقدان حمایت خانواده» و درون‌مایه‌ی حمایت فعال شامل دو طبقه‌ی اصلی «حمایت اطلاعاتی اطرافیان»، «همدلی همسر» بود.

نتیجه‌گیری:

حمایت اجتماعی کارآمد از منابع متفاوت همچون همسر، خانواده و دوستان، می‌تواند بر ترغیب و ایجاد رفتارهای کمک‌جویی درمان زنان با بی‌اختیاری ادرار نقش مثبت به‌سزایی داشته باشند؛ در حالی که حمایت اجتماعی منفی و ناکارآمد اطرافیان، می‌تواند از موانع مهم در پی‌گیری برای درمان بیماری محسوب شود.