تاثیر محافظتی ورزش بر عامل رشد عصبی در ناحیه ی CA1 هیپوکامپ پس از سکته ی ایسکمیک مغزی در موش صحرایی نر

ایسکمی مغزی باعث ایجاد آسیب‌های ساختاری و عملکردی برگشت ناپذیری در نواحی خاصی از مغز به ویژه هیپوکامپ خواهد شد. شواهد نشان می‌دهد که فعالیت‌های ورزشی ممکن است ضایعات ناشی از ایسکمی مغزی را کاهش دهند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر محافظتی تمرین ورزشی بر بیان پروتئین عامل رشد عصبی (Nerve growth factor یا NGF) در ناحیه‌ی CA1 هیپوکامپ به دنبال سکته‌ی ایسکمیک مغزی در موش صحرایی نر است.

روش‌ها:

تعداد 24 سر موش نر Wistar با وزن 300-250 گرم به طور تصادفی انتخاب و به سه گروه (شم، ایسکمی/شاهد و ایسکمی/مورد) تقسیم شدند. Ratهای گروه مورد به مدت 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته بر روی تردمیل دویدند. ایسکمی به روش انسداد کاروتید مشترک به مدت 45 دقیقه ایجاد شد. از رنگ‌آمیزی Nissl جهت بررسی میزان مرگ سلولی و جهت ارزیابی بهبود وضعیت عملکردی و حرکتی، از آزمون Ladder استفاده شد. به علاوه، بیان پروتئین NGF به روش ایمونوهیستوشیمی مورد سنجش قرار گرفت.

یافته‌ها:

ایسکمی مغزی، باعث افزایش اختلالات عملکردی و میزان مرگ نورون‌های ناحیه‌ی CA1 هیپوکامپ شد. در مقابل، تمرین ورزشی پس از آسیب ایسکمی باعث کاهش چشم‌گیر در مرگ سلولی و بهبود عملکرد حسی- حرکتی می‌شود. همچنین، بیان پروتئین NGF در گروه مورد نسبت گروه شاهد بیشتر بالاتر بود (050/0 > P).

نتیجه‌گیری:

زمانی که تمرین ورزشی استقامتی به عنوان روشی درمانی و توان‌بخشی پس از ایسکمیک مغزی تجویز شود، اثرات معنی‌داری بر افزایش بیان پروتئین NGF می‌گذارد و احتمال دارد از این طریق، موجب کاهش سلول‌های مرده و نیز بهبود عملکرد حرکتی گردد.