شناسایی آلل های خودناسازگاری در برخی ارقام و ژنوتیپ های آلو ژاپنی (Prunus salicina Lindl.) با استفاده واکنش زنجیره ای پلی مراز

آلوها در بین مهمترین درختان میوه در جهان قرار دارند. آلوهای ژاپنی دیپلویید و اغلب ارقام خودناسازگارند. شناسایی آلل های خودناسازگاری برای گسترش این محصول و دورگ گیری ضروری است. در این تحقیق آلل های خودناسازگاری 14 ژنوتیپ آلوی ژاپنی با استفاده از واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) و گرده افشانی کنترل شده، شناسایی شد. با به کار بردن هفت جفت آغازگر مکان ژن های S-Rnase و SFB تنوع بالایی در آلل های ناسازگاری مشاهده شد. هیجده باند با اندازه های 215 تا 1734 جفت باز با جفت آغازگرهای EMPC2consFD وEMPC3consRD تکثیرگردید. با مقایسه اندازه باندهای بدست آمده با اندازه آلل های S موجود در NCBI، تعداد پنج باند با اندازه های جدید مشاهده شد که پس از توالی یابی می توانند کاندیدای آلل جدید باشند. ارقام آلو سنقر آبادی، شماره 16 و واعظی دارای آلل Sb بودند که عامل خودسازگاری است و با خودگرده افشانی، واعظی، سنقرآبادی و شماره 16به ترتیب 79/0، 21/0 و 32/0 درصد خودباروری داشتند. نتایج خودگرده افشانی نشان داد که اغلب ارقام و ژنوتیپ های مورد بررسی خودناسازگار بودند، اما رقم سیمکا با 9/2 درصد خودباروری نیمه خود (نا) سازگار بود. بیشترین میانگین آلل تکثیر شده در آغازگرها مربوط به ارقام لارودا و بلک آمبر و کمترین آلل تکثیر شده مربوط به ارقام شایرو و قطره طلا بود. بر اساس نتایج این پژوهش روش های مولکولی در ترکیب با روش های باغی در شناسایی آل های ناسازگاری بسیارکارآمد هستند.