نقد غنای روانشناختی مجموعه داستان «تنور و داستان های دیگر» هوشنگ مرادی کرمانی با تکیه بر انگاره متیو لیپمن

برنامه آموزشی فلسفه برای کودکان (فبک)، نیم قرن پیش به ابتکار متیو لیپمن آمریکایی پایه گذاری شد. این برنامه به مساله تعلیم و تربیت نگاهی نو دارد و مهارت های ارزشمند تفکر همچون خلاقیت، کنجکاوی، انتقاد، استدلال، داوری و... را به کودکان می آموزد. در این برنامه مواد درسی داستان هایی است که در آن ها رویدادهای پیچیده و موقعیت های چالشی زندگی شبیه سازی شده تا مخاطب با تفکر در آن ها آمادگی برخورد منطقی با رویدادها و موقعیت های مشابه در زندگی واقعی را پیدا کند. چنین داستان هایی متفاوت با داستان های معمولی و از غنای ادبی، فلسفی و روانشناختی برخوردار است. این جستار که با روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای صورت گرفته، غنای روانشناختی مجموعه داستان « تنور و داستان های دیگر» هوشنگ مرادی کرمانی را بررسی کرده است. بر این اساس هر داستان در دو ساحت زبان نگارش و درک واژگانی کودک و نوجوان و تناسب مفاهیم با درک و دریافت کودک و نوجوان، بررسی شده است. دستاورد پژوهش نشان می دهد که در هر دو ساحت، از مجموع 15 داستان، 12 داستان مطلوب و 3 داستان تا حدی مطلوب است. بنابراین غنای روانشناختی داستان ها بالاست و با بازنویسی و اصلاح ضعف هایی که در آن ها وجود دارد، داستان ها از این منظر، مناسب استفاد در برنامه فلسفه برای کودکان خواهندشد.