جستاری بر شناخت نقش تعاملی اثرات روستا-شهری با تاکید بر رویکرد مشارکتی

یکی از اساسی ترین عوامل دستیابی بشر به مقوله توسعه پایدار باید در توزیع عادلانه جمعیت و استقرار بهینه سکونتگاه های روستایی و شهری در پهنه سرزمین، نواحی و مناطق در دو قالب توانمندیها و استعدادها از یک سوی و دیگری تنگناها و محدودیتها جستجو نمود. تحقق توسعه پایدار تنها در گرو عملیاتی نمودن توزیع مناسب جمعیت، برداشت صحیح از نظام سلسله مراتب سکونتگاهی اعم از روستایی و شهری با رویکرد تعاملی و مشارکتی و در راستای اتخاذ سیاستهای راهبردی فضایی در زمینه توسعه سرزمینی (آمایشی) خواهد بود. آنچه امروز اهمیتی روزافزون می یابد، پرداختن به این واقعیت مهم است که تمام جوامع و حتی جماعت روستایی نیز در حال پیچیده تر شدن روزافزون هستند که بیشتر در تنوع پذیری الگوهای فعالیت و جابجایی افراد، خانوارها، نهادها و بطور کلی در حجم روزافزون جریان اطلاعاتی، سرمایه و... بخوبی قابل ردیابی است که اینها همه سبب ایجاد تحولی عظیم در روابط بین افرادو گروه های انسانی شده خود به تولید فضاهایی می انجامد که پیوندهای روستایی- شهری را برقرار و نوید بخش مفهوم توسعه پایدار در جامعه خواهد بود.