بررسی و ارزیابی ویژگیهای اجتماعی-اقتصادی و کالبدی سکونتگاه های غیر رسمی (مطالعه موردی کوی سیاحی کلانشهر اهواز)

رشد جمعیت شهری بسیار سریعتر از جمعیت جهان است.به راستی جدای از رشد جمعیت،شهری شدن اصل مسلط قرنی است که پایان یافته است .هر ساله حدود 35 میلیون نفر به جمعیت شهرها و شهرک ها در جهان افزوده می شوند.ازاواخر قرن بیستم شهرهای بسیاری به صورت باورنکردنی بزرگ و تبدیل به کلانشهر گشته اند.در کشورهای در حال توسعه به دلیل وابستگی اقتصادی به کشورهای توسعه یافته،نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی پدیدار گردید و باعث افزایش نابرابریها و شکاف بین شهر و روستا شد. مهاجرت بنیان کن و شهر نشینی ناهمگون و پیدایش کلان شهرها و مشکلات عدیده ی شهری صورت گرفت.با عمیق تر شدن شکاف بین شهر و روستا ،نابسامانی و بی عدالتی های اقتصادی و اجتماعی و مهاجرت شدید روستاییان به شهرها ،به ویژه به متروپل ها و کلان شهرها که معلول سیاست های نامتعادل جهانی و داخلی است،حاشیه نشینی،زاغه نشینی،آلونک نشینی ، کپرنشینی و به طور کلی اسکان غیررسمی عمدتا"در حاشیه و حتی بخش مرکزی شهرها به وجود آمد.کلان شهر اهواز با داشتن جاذبه های نیرومند اقتصادی ،همواره یکی از شهرهای مهاجرپذیر کشورما به شمار می آید که اکثریت این افراد در حاشیه شهرو مناطق با حداقل امکانات جای گرفته اند.در این پژوهش که از روش مطالعه توصیفی-تحلیلی استفاده می گردد سعی بر آن شده است تا تصویر جامع و گسترده ای در مورد مسئله مورد بررسی ارایه شده و هدف اصلی آن بررسی معضل حاشیه نشینی و یافتن علل پیدایش و گسترش این سکونتگاه ها و تاثیر آنها بر توسعه سکونتگاه های شهری در کلان شهر اهواز و ارایه راهکارهای مناسب جهت توانمند سازی و ساماندهی این مناطق می باشد.