مقایسه شاخص های گردی بدن و شکل بدن و ارتباط آنها با سطوح فعالیت بدنی و دیگر شاخص های آنتروپومتری در زنان مینسال و سالمند مبتلا به بیماری قلبی عروقی و سالم

شاخصهای آنتروپومتریکی شاخص توده بدنی و دور کمر اغلب برای پیش بینی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی استفاده می شود. شاخصهای گردی بدن و شکل بدن به تازگی معرفی شده اند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه شاخص شکل بدنی و شاخص گردی بدن بین افراد سالم و بیمار قلبی-عروقی و ارتباط آنها با میزان فعالیت بدنی و شاخصهای آنتروپومتری زنان میانسال و سالمند بود.

برای انجام مطالعه مقطعی حاضر 269 زن با دامنه سنی 40 تا 70 سال (136 نفر سالم و 133 بیمار قلبی عروقی) انتخاب شدند. سطح فعالیت بدنی با پرسشنامهی بینالمللی فعالیت بدنی ارزیابی و بر اساس آن و همچنین بیماری قلبی عروقی آزمودنی ها به 7 گروه: بیمار قلبی عروقی، ریسک فاکتور فعال، ریسک فاکتور متوسط، ریسک فاکتور غیرفعال، سالم فعال، سالم متوسط و سالم غیرفعال تقسیم شدند. شاخصهای گردی بدن و شکل بدن، شاخص توده بدنی، دور کمر، نسبت دور کمر به لگن و وزن اندازه گیری شد. از آزمونهای ANOVA یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.

یافته ها: 

در گروه بیمار قلبی عروقی شاخص شکل بدن (004/0=p) و گردی بدن (004/0=p) بطور معنیداری بیشتر از گروه سالم فعال بود. در گروه بیمار قلبی شاخص شکل بدن با نسبت کمر به لگن رابطه مثبت (59/0=r) و با فعالیت بدنی (36/0-=r) رابطه منفی و شاخص گردی بدن با شاخص توده بدنی (83/0=r)، درصد چربی بدن (65/0=r) و نسبت کمر به لگن رابطه مثبت (59/0=r) معنیداری و با میزان فعالیت بدنی رابطه منفی (22/0-=r) معنیدار داشت.

نتیجه گیری: 

با توجه به نتایج تحقیق، شاخص شکل بدن، گردی بدن و نسبت کمر به لگن در بیماران قلبی عروقی نسبت به افراد سالم فعال بطور معنی داری بیشتر بود. همچنین، شاخص شکل بدن و بدن گردی در بیماران قلبی با تعداد بیشتری از شاخص های آنتروپومتری ارتباط معنیدار داشتند.