دامنه بهینه چگالی ظاهری نسبی بدست آمده از آزمون پروکتور و تنش محوری 200 کیلو پاسکال برای رشد آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

هدف از این پژوهش تعیین حدود بحرانی و دامنه بهینه چگالی ظاهری نسبی (RBD) به دست آمده از آزمون پروکتور (RBDProctor) و تنش محوری 200 کیلو پاسکال (RBD200kPa) یک خاک لومی-رسی-سیلتی بر اساس وزن نسبی دانه، وزن نسبی خشک شاخساره، ارتفاع نسبی و حجم نسبی ریشه گیاه آفتابگردان (Helianthus annuus L.) بود. مقادیر نسبی از تقسیم میانگین مقادیر مطلق صفات مذکور در هر گلدان بر بیشینه مشاهده شده همان صفت به دست آمد. دامنه ای از چگالی ظاهری خاک (35/1 تا Mg m-3 59/1) در 10 گلدان (cm 50 × cm 40 و عمق cm 50) توسط غلطک هایی با جرم های متفاوت ایجاد شدند. آفتابگردان کشت شده در گلدان ها در فضای باز قرار گرفت و در طول آزمایش وزن گلدان ها و میزان آب زهکشی شده به صورت روزانه اندازه گیری شد. مقدار رطوبت خاک در گلدان ها توسط آبیاری در محدوده FC تا FC6/0 نگه داشته شد. دامنه بهینه RBDProctor و RBD200kPa دامنه ای پنداشته شد که در آن صفت های نسبی گیاه بزرگتر یا مساوی 95/0 بیشینه پیش بینی شده با معادله برازش یافته بر داده های نسبی در برابر RBD باشد. عملکرد دانه آفتابگردان در RBDProctor برابر 854/0 به حداکثر مقدار رسید و دامنه بهینه RBDProctor برای وزن نسبی دانه بین 823/0 تا 884/0 به دست آمد. مقادیر متناظر برای RBD200kPa به ترتیب برابر 975/0، 940/0 تا 009/1 بودند. این یافته ها نشان داد که در RBD کمتر از حد پایین یا بیشتر از حد بالای شروع محدودیت، شرایط نامناسب فیزیکی خاک سبب کاهش عملکرد دانه آفتابگردان می شود.