عصر پساکرونا، چالشها و ابتکارات دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

از آغاز سال 2020 میلادی دیری نمی گذرد که مفهوم نوینی به نام "پساکرونا" پا به عرصه وجودی ادبیات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نهاده است، همه گیری کرونا با هجمه به بسیاری از کشورهای جهان توانست طی چند ماه، چنان بر احوال بشر هزاره ی سومی مستولی یابد که نتوان نامی جز دشمن نامریی بر او نهاد. شیوع غافلگیر کننده آن به مثابه انداختن لجامی بود بر پیکره ی انسان عصر ارتباطات که حتی او را از فکر چاره درمانده ساخت. اما تاریخ کم از این بحرانها از سر نگذرانیده و آدمی را جز مبارزه و ادامه حیات علاجی نبود. در غالب امور از منظر دولت ها و ملت ها، شیوع کرونا به عنوان یک پدیده متحول کننده در آینده بشر شناخته می شود. تقدیر اقتصاد در درجه اول سپس سیاست، اجتماع و فرهنگ در دایره این بحران نهفته است. امری که نیازمند یک بازتعریف است تا این چنین شاهد دورانی در فراخنای پیش روی انسانها، به نام عصر"پساکرونا" باشیم. در این فراسو سیاستهای فرهنگی از این قاعده مستثنی نخواهند بود امری که سبب خواهد شد سیاستگذاران نیز روش های کنونی خود را با تغییرات جهانی حاصل از این پدیده وفق دهند، چنانچه در این چشم انداز و در عرصه بین الملل این موضوع دگرگونی و تحول از جهاتی اهمیتی دو چندان خواهد یافت. دیپلماسی فرهنگی ج.ا ایران، ناظر به جهانی سازی و نظم نوین جهانی با تعاریف و معیارهای خود در این محدوده ودر مقابله با این چالش جهانی نیازمند یک راهبرد متکی بر ابتکار و خلاقیت است که بتواند علی رغم تاثیرات منفی اقتصادی و سیاسی حاصل از آن، این تهدید بشری را نیز به فرصتی مطلوب تبدیل نماید. در این نوشتار با بیان چند جنبه از نظریه های مرتبط با دیپلماسی فرهنگی و شیوع کرونا به تشریح و تبیین چند راهکار، پیشنهاد و ابتکار پرداخته خواهد شد.