اثر طرح های مرتعداری بر وضعیت، گرایش و تولید مراتع استپی رودان و حاجی آباد، هرمزگان

طرح های مرتع داری از جمله ابزارهای مدیریتی است که جهت افزایش کمیت و کیفیت مراتع در مناطقی که فشار چرا بر آنها زیاد بوده و وضعیت و گرایش آنها رو به قهقرا است  می توانند مفید باشد اگر به گونه ایی صحیح به اجرا درایند. تحقیق حاضردر سال 1397به مقایسه تاثیر طرح های مرتعداری در مراتع قشلاقی رودان و حاجی آباد پرداخته است. در این تحقیق مراتع قشلاقی دارای طرح از نظر تولید، وضعیت و گرایش قبل و بعد از اجرای طرح در سال 1397 مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور 10 مرتع دارای طرح انتخاب شدند سوال: در هر مرتع چند ترانسکت قرارداده شده است که در امتداد هر ترانسکت با توجه به نیاز حداقل پلات لازم برای تجزیه آماری 30 پلات یک متر مربعی مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده های آماری با استفاده از آزمون t انجام شد. نتایج اولیه اطلاعات نشان داد که وضعیت مراتع در کل سامانه هایی که دارای طرح بودند (سامانه های دارای طرح مرتعداری بیشتر از 12 سال) بعد از اجرای طرح  بهبود یافتند و فقط سامانه عرفی کفه شور گهکم حاجی آباد تغییری نداشته است.. نتایج حاصل از آزمون t-Test در 5 سامانه عرفی شهرستان رودان قبل و بعد از اجرای طرح مرتع داری نشان داد که به جز مرتع کم وارنگ در سطح 95 درصد اختلاف معنی داری، در چهار سامانه دیگر اختلافات در سطح  99 درصد مشاهده شد. در مرتع یاد شده میانگین تولید علوفه کل در زمان تهیه طرح از 7/54 به 63 کیلوگرم در هکتار در سال رسیده است. در دو مرتع کم رومی و تمب میر بهار میانگین تولید روند افزایشی داشته و به ترتیب از 63 به 124 کیلوگرم و از 40 به 78 کیلوگرم رسیده است. نتیجه گیری کلی نشان داد مراتعی که دارای طرح بوده و در آنها طرح به خوبی اجرا شده است شرایط بهبودی تولید، وضعیت و گرایش حاصل شده و حاکی از تاثیرمدیریت صحیح بر مراتع بوده و باعث حفظ و ثبات بهره برداری بلند مدت از مراتع می شود.