توان تشخیصی مقیاس های درجه بندی والدین در تفکیک کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی از کودکان فاقد این اختلال

زمینه و هدف:

 اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رفتاری در دوران کودکی است که هنوز هیچ روش یا منبع اطلاعاتی واحدی برای تشخیص دقیق این اختلال شناسایی نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی توان تشخیصی مقیاس های درجه بندی والدین در تفکیک کودکان مبتلا به این اختلال از کودکان فاقد آن بود.

تحقیق حاضر از نوع توصیفی و روان سنجی بود. جامعه آماری را دانش آموزان پسر ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل دادند. نمونه شامل بیست کودک بهنجار و بیست کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی بود که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم کوتاه و تجدیدنظرشده مقیاس درجه بندی والدین کانرز (کانرز و همکاران، 1997) و فرم کوتاه مقیاس اسنپ-4 ویژه والدین (سوانسون و همکاران، 2001) در دو مرحله با فاصله چهار هفته استفاده شد. داده ها ازطریق میانگین و انحراف معیار، آلفای کرونباخ، همبستگی پیرسون، آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل راک در سطح معناداری 0٫05 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد، نسخه والدین مقیاس های کانرز و اسنپ-4 می تواند به طور معناداری کودکان نارساتوجه/فزون کنش را از کودکان فاقد این اختلال متمایز کند (0٫001>(p؛ همچنین برای تمام خرده مقیاس های این دو مقیاس، اندازه های حساسیت با مقادیر بیشتر از 0٫70 و ویژگی بیشتر از 0٫70 است.  

براساس یافته های این پژوهش خصوصیات روان سنجی مقیاس های کانرز و اسنپ تایید می شود؛ بنابراین از این دو مقیاس می توان به عنوان ابزارهایی مطلوب در تشخیص اختلال ADHD استفاده کرد