نقش داوری در کاهش دعاوی خانوادگی با تاکید بر اسناد بین المللی

 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 بنا بر دستور شرع مقدس اسلام، ارجاع دعوای طلاق به داوری را الزامی دانسته است. این الزام شرعی و قانونی به منظور ایجاد صلح و سازش بین زوجین متنازع و حمایت از کانون خانوادهای است که در شرف از هم گسیختگی می باشد.پذیرش داوری در امور خانواده موجبی برای کاهش ورود پرونده های خانواده به دستگاه قضایی شده است. که این کاهش خود سبب تسریع در دادرسی ها با تاسیس مراکز داوری، کاهش پرونده های قضایی مطرح در دادگاه خانواده شده است.

تحقیق حاضر به صورت توصیفی تحلیلی بوده و از ابزار فیش برداری بهره مند شده است.

یکی از مسایلی که امروزه در کاهش میزان طلاق و آسیب های اجتماعی ناشی از آن موردتوجه بوده و امروزه در نهاد دادرسی خانواده کارکرد خود را از دست داده است را باید نهاد داوری در طلاق دانست. اجرای صحیح داوری در دادگاه خانواده بر کاهش میزان طلاق موثر است.

افزایش یا کاهش میزان طلاق با مقولات اصلی مربوط به موضوع داوری، در حوزه فردی (تخصص و مهارت داوران)، در حوزه اجتماعی (محیط داوری) و در حوزه حقوقی(تقدم و تاخر داوری) رابطه دارد؛ یعنی عدم تخصص و آگاهی و بصیرت داوران، محیط متشنج داوری در دادگاه و تقدم ثبت دادخواست طلاق بر داوری، موجب شده که نتایج مطلوبی از اجرای داوری میان زوجین به منظور حل و فصل اختلاف حاصل نشود.