پژوهشی در اوضاع اجتماعی اسدآباد در دوره ی صفوی براساس منابع مکتوب و کتیبه ها

شناخت و درک شرایط اجتماعی در دوره های مختلف به بسیاری از مطالعات تاریخی و باستان شناسی جهت می دهد. در میان ادوار تاریخی پیشین این سرزمین، دوره ی صفوی از اهمیت خاصی برخوردار است. در عهد صفویه ایران به واسطه ی تکوین و تحول ساختارهای متفاوت سیاسی اجتماعی دچار تغییرات و دگردیسی های فراوانی شد. منطقه ی اسدآباد در غرب استان همدان فعلی به عنوان جزیی از ایران صفوی نیز چنین تحولاتی را تجربه کرد. متون تاریخی درخصوص اوضاع و شرایط اجتماعی و اقتصادی اسدآباد در در دوره ی صفویان تا حد زیادی سکوت کرده اند. اما کتیبه هایی از دوره ی صفوی در این خطه وجود دارد که با استناد به آنها می توان اطلاعات ارزشمندی از شرایط اجتماعی و سیاسی این منطقه به دست آورد. در تحقیق پیش رو برآنیم با مطالعه و تحلیل کتیبه های بازمانده از دوره ی صفوی، اوضاع اجتماعی اسدآباد در روزگار صفویان را تبیین کنیم. به همین منظور، با تفسیر مدارک و منابع کتیبه ای، همچنین مطالعه و بررسی برخی دیگر از آثار فرهنگی به جای مانده از دوره ی صفوی در منطقه، سعی خواهد شد شرایط اجتماعی حاکم  بر اسدآباد دانسته و تحلیل شود. هدف این نوشتار مطالعه ی اوضاع اجتماعی این دوره به مدد کتیبه ها است. با مطالعه ی این اسناد می توان به درک بهتر و کامل تری از اوضاع آن زمان و مواردی همچون اهمیت مذهب تشیع در تحول بافت سیاسی و اجتماعی اسدآباد، درک جایگاه اسدآباد در دوره ی صفوی به عنوان یک مرکز اداری و خدماتی برای روستاهای اطراف و آگاهی از چگونگی شرایط و اوضاع کشاورزی و دامداری در دوره ی صفوی پی برد.