یک مطالعه مقایسه ای در مورد تاثیر ائوزین B بر مراحل خونی غیرجنسی و گامتوسیت انگل پلاسمودیوم فالسیپاروم در شرایط برون تنی

بیماری مالاریا به عنوان یکی از تهدیدکننده ترین بیماری های عفونی در سطح جهان مطرح می باشد. انتقال انگل از انسان به پشه ناقل توسط گامتوسیت انگل پلاسمودیوم انجام می شود در حالی که این سلول ها در ایجاد علایم بیماری هیچ نقشی ندارند. در حال حاضر در راستای تلاش برای ریشه کنی بیماری در سطح جهانی، کنترل مرحله انتقال انگل از طریق داروهای ضد گامتوسیت به شدت مورد تاکید می باشد. در این تحقیق اثر ضد انگلی رنگ ایوزین B در شرایط برون تنی بر روی مراحل خونی و گامتوسیت پلاسمودیوم مورد مطالعه قرار گرفته است.

ابتدا انگل پلاسمودیوم فالسیپاروم سویه 3D7 کشت داده شده و سپس با القای گامتوسیتوژنز، سلول های گامتوسیت تهیه شدند. پس از بررسی مراحل نمو انگل طی دوره کشت انگل با بررسی میکروسکوپی، ایوزین B بر روی انگل های خونی و گامتوسیت تست شده و میزان زنده مانی با استفاده از تست آنزیم لاکتات دهیدروژناز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج برای گروه جنسی و غیرجنسی مقایسه گردید.

گامتوسیت ها پس از 12 روز به بلوغ کامل (مرحله V) رسیدند. انگل های غیرجنسی در طول دوره کشت تا روز چهارم افزایش و سپس شروع به کاهش نمودند. نتایج تست آنزیم لاکتات دهیدروژناز حاکی از تاثیر قوی تر ایوزین B بر روی گامتوسیت (IC50=23 nM) نسبت به مرحله غیرجنسی (IC50= 133 nM) بود.

نتیجه گیری: 

با توجه به تعداد معدود داروهای ضد گامتوسیت و اهمیت این ترکیبات در کنترل بیماری مالاریا ایوزین B کاندیدای مناسبی برای درمان های ترکیبی علیه گامتوسیت پلاسمودیوم فالسیپاروم می باشد.