بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های blaVIM و blaNDM در اسینتوباکتر بومانی های ایزوله شده از بیماران بستری شهر های اصفهان و شهرکرد

در حال حاضر بتالاکتام‌ها به عنوان داروی انتخابی در درمان عفونت‌های اسینتوباکتر بومانی مقاوم به چند دارو استفاده می‌گردد، هرچند مقاومت به این عوامل رو به افزایش می‌باشد. این باکتری با مکانیسم‌های مختلف از جمله تولید بتالاکتامازها به این داروها مقاومت نشان می‌دهند. متالوبتالاکتاماز دارای تیپ‌های مختلفی می‌باشند که غالبا پلاسمیدی بوده و در بین آن‌ها blaVIM و blaNDMاز همه بارزتر هستند. این مطالعه با هدف بررسی مقاومت دارویی و فراوانی ژن‌های blaVIM و blaNDM در اسینتوباکتر بومانی‌های ایزوله شده از بیماران شهر‌های اصفهان و شهرکرد به روش مولکولی اجرا گردید.

این مطالعه مقطعی برروی 500 نمونه بالینی اعم از خون، زخم، ادرار و مجاری تنفسی جمع آوری شده از 3 بیمارستان شهر‌های اصفهان (الزهرا و کاشانی) و شهرکرد (کاشانی) طی مدت یک سال از فروردین 1397 تا فروردین 1398 انجام گردید. پس از جمع‌آوری نمونه‌ها با استفاده از روش‌های کشت و بیوشیمیایی گونه اسینتوباکتر بومانی شناسایی گردید. سپس تست حساسیت آنتی بیوتیکی بر روی این ایزوله‌ها با روش دیسک دیفیوژن بر اساس دستور CLSI انجام گردید. در نهایت برای بررسی فراوانی ژن‌های blaVIM و blaNDM با استفاده از پرایمرهای اختصاصی PCR انجام شد.

مقاومت آنتی بیوتیکی در 100 ایزوله اسینتوباکتر بومانی به ترتیب مربوط به آنتی بیوتیک‌های: سفی پیم (97%)، سفتریاکسون (95%)، آمیکاسین (95%)، ایمی پنم (76%)، پیپراسیلین-تازوباکتام (70%)، مروپنم (69%)، جنتامایسین (63%)، توبرامایسین (56%)، تتراسایکلین (51%)، آمپی سیلین-سولباکتام (49%) و کمترین مقاومت مربوط به پلی میکسین B به دست آمد. نتایج PCR نشان داد که به ترتیب 17% و 20%، سویه ها حامل ژن‌های blaVIM و blaNDMمی باشند.

افزایش میزان شیوع بیمارستانی اسینتوباکتر بومانی، لزوم طراحی برنامه های حفاظتی نظیر کنترل عفونت‌های ایجاد شده در بخش مراقبت‌های ویژه را خاطرنشان می‌کند. همچنین با استفاده از روش‌های مولکولی می‌توان این باکتری‌ها را شناسایی و ویژگی مقاومت آنتی بیوتیکی آن‌ها را تعیین کرد و متناسب با آن آنتی بیوتیک‌ها را تجویز نمود.