تعیین گزینشی گلوکز در پلاسمای خون با استفاده از حسگر زیستی آمپرومتری گلوکز مبتنی بر آنزیم گلوکز اکسیداز و فیلم پیچیده ی متشکل از کیتوسان/ نافیون/ مایع یونی/ فروسن

نوعی از حسگر زیستی آنزیمی مبتنی بر وساطت فروسن به منظور اندازه گیری گلوکز به عنوان یک آنالیت مهم زیستی تهیه شده است. مخلوط همگنی از فروسن شامل کیتوسان (CS)، نافیون (Nf) و یک مایع یونی مبتنی بر ایمیدازولیوم 1- بوتیل- 3 متیل ایمیدازولیوم هگزا فلویورو فسفات [BMIM]HF6PO4، تهیه گردید. مخلوط مذکور بر سطح الکترود کربن سرامیک قرار داده شد و به منظور پایداری مکانیکی حسگر زیستی لایه ای از آنزیم بین دو لایه از این مخلوط به دام انداخته شد. برای بررسی عملکرد تجزیه ای حسگر زیستی از ولتامتری چرخه ای و کرونو آمپرومتری استفاده شد. با اعمال پتانسیل ثابتی (180 میلی ولت) بر پلاسمای انسانی برای مدت زمان کوتاهی (100 دقیقه)، کاهش قابل ملاحظه ای در علایم مزاحم ناشی از آسکوربیک اسید (AA) و اوریک اسید (UA) ایجاد شد. مقادیر پارامتر های عملی مانند حساسیت (µA mM-1cm-22.73)، محدوده ی خطی (µM 1367.5-95.23) و حد تشخیص (µM48) با مطالعات کرونو آمپرومتری به دست آمدند. هم چنین ثابت ظاهری مایکلیس منتن Km (mM 3.52)، محاسبه شد. برای تخمین صحت و دقت عملی حسگر زیستی، آزمایش بازیابی گلوکز وارد شده در پلاسمای طبیعی انجام شد.