طراحی الگو و اهمیت سنجی عوامل موثر بر ارزیابی اثربخشی برنامه توانمندسازی کارکنان بر اساس رویکرد دلفی و AHP (مطالعه موردی: ادارات دولتی شهر اصفهان)

امروزه توانمندسازی کارکنان سبب واگذاری اختیار به پایین ترین سطوح سازمانی می گردد و احتمال می رود که شناسایی و تعیین اهمیت عوامل اثرگذار بر توانمندسازی کارکنان در بهبود اثربخشی سازمانی نقش داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تعیین اهمیت عوامل موثر بر ارزیابی اثربخشی توانمندسازی کارکنان است. جامعه آماری پژوهش مدیران ارشد ادارات دولتی شهر اصفهان بودند که10 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در بخش اول، تعداد9 مقوله اصلی شامل منابع توانمندسازی، رهبران و مدیران، ابعاد روان شناختی، محیط سازمانی، آموزش، جو سازمان، ساختار سازمان، روش های توانمندسازی و متغیرهای میانجی، با توجه به ادبیات پژوهش به دست آمد. در ادامه و با استفاده از روش دلفی،44 متغیر فرعی مربوط به9 مقوله شناسایی شد. به منظور تعیین وزن مقوله ها از روش تجزیه وتحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج نشان داد که مقوله رهبران و مدیران دارای بالاترین وزن و مقوله جوسازمانی دارای کمترین وزن بوده است. درنهایت الگوی عوامل اثرگذار بر ارزیابی اثربخشی دوره های توانمندسازی بر اساس نتایج به دست آمده ارایه شد. نتایج این پژوهش نشان داد که ارزیابی اثربخشی دوره های توانمندسازی مقوله پیچیده ای است که تحت تاثیر متغیرهای فراوانی قرار می گیرد و توجه و تمرکز بر این متغیرها به مدیران سازمان های دولتی شهر اصفهان توصیه می گردد.