ارائه مدل پیش بینی تمایل به خودکشی بر اساس متغیرهای دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و انعطاف پذیری خانواده با توجه به نقش میانجی تحمل پریشانی

خودکشی دومین علت اصلی مرگ ومیر در بین نوجوانان در سراسر جهان با علل متفاوت است؛ ازاین رو هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین میزان برازش مدل پیش بینی تمایل به خودکشی بر اساس متغیرهای دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و انعطاف پذیری خانواده با توجه به نقش متغیر میانجی تحمل پریشانی بود.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود که در جامعه آماری کلیه نوجوانان و جوانان خانواده های در آستانه طلاق شهر اصفهان در شش ماه دوم سال 1398 اجرا شد که براساس فرمول کوکران 373 نفر انتخاب و به پرسش نامه های پژوهش از قبیل مقیاس بک برای افکار خودکشی (Beck Scale for Suicidal Ideation-BSSI)، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گرانفسکی و همکاران (2001) پرسش نامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2009)،  پرسش نامه انعطاف پذیری خانواده شاکری (1382) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های پژوهش نشان داد مدل پیش بینی تمایل به خودکشی بر اساس متغیرهای دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری روان شناختی و انعطاف پذیری خانواده با توجه به نقش متغیر میانجی تحمل پریشانی از برازش مطلوبی برخوردار است و متغیر تحمل پریشانی می تواند در رابطه تمایل به خودکشی با دشواری تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری روان شناختی و انعطاف پذیری خانواده نقش میانجی ایفا نماید (05/0≤p).

افزایش مهارت تحمل پریشانی می تواند سبب کاهش تمایل به خودکشی در افرا در معرض خطر گردد.