ارزیابی تیزبینی و حساسیت کانتراست در بیماران با مراحل اولیه کاتاراکت

کاتاراکت وابسته به سن یکی از مهم ترین دلایل نابینایی در جهان است. تشخیص زودهنگام کاتاراکت می تواند در برطرف کردن مشکلات ناشی از این بیماری کمک کننده باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی تیزبینی و حساسیت کانتراست در بیماران با مراحل اولیه کاتاراکت در شهرستان زاهدان انجام شد.

این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 54 بیمار (108 چشم) در محدوده سنی 35 تا 50 سال با کاتاراکت مراحل اولیه مراجعه کننده به بیمارستان چشم پزشکی الزهرا زاهدان (جنوب شرق ایران) انجام شد. قومیت تمامی افراد شرکت کننده بلوچ و سیستانی بود. پس از اصلاح عیوب انکساری در صورت داشتن معیارهای ورود، تیزبینی با چارت تیزبینی E در فاصله 6 متر و حساسیت کانتراست پیلی رابسون در فاصله سه متر به صورت تک چشمی ارزیابی گردید.

یافته ها:

 همبستگی معنی داری بین تیزبینی و حساسیت کانتراست وجود داشت (r2 = 0.205, P=0.033). میانگین تیزبینی و حساسیت کانتراست در دو قومیت بلوچ و سیستانی تفاوت آماری معنی داری نداشت؛ ولی تیزبینی و حساسیت کانتراست به طور معنی داری در دو گروه جنسی زن و مرد متفاوت بود (P<0.05).

نتیجه گیری:

 مراحل اولیه کاتاراکت با وجود تاثیر جزیی بر روی تیزبینی، می تواند باعث کاهش حساسیت کانتراست شود. لذا اندازه گیری حساسیت کانتراست در شرایط نوری طبیعی در بیماران در مراحل اولیه کاتاراکت که شکایت از کاهش دید با وجود تیزبینی نرمال دارند؛ می تواند عملکرد بینایی آنان را به طور دقیق تری ارزیابی کند.