تاثیر تمرینات وستیبولار بر عملکرد تعادلی سالمندان غیرفعال

پیری با تغییرات فیزیولوژیکی تدریجی در سیستم های بدن مانند کاهش قدرت عضلات و دامنه حرکتی، افزایش زمان واکنش و تغییرات در سیستم های تعادل و حسی همراه است. فعالیت بدنی از جمله روش هایی است که برای پیشگیری، به تاخیر انداختن و یا درمان مشکلات ناشی از فرآیند پیری به کار می رود. هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین تاثیر تمرینات وستیبولار بر عملکرد تعادلی سالمندان غیرفعال بود.

این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و همراه با گروه کنترل بود که در آن 40 داوطلب مرد غیرفعال با سن بالاتر از 60 سال شهر کرج در سال 1398، به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت دوازده جلسه (هفته ای سه جلسه 45 دقیقه ای) در تمرینات وستیبولار شرکت کردند. برای اندازه گیری عملکرد تعادلی از آزمون تعادل پویا استفاده شد. تحلیل داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس یک راهه انجام شد.

نتایج تفاوت معنی داری در میانگین عملکرد تعادلی دو گروه نشان داد (002/0>p). نمره عملکرد تعادلی در گروه تجربی و کنترل به ترتیب 23/0±45/19 و 15/0±55/20 بود که حاکی از بهبود عملکرد تعادلی در گروه تجربی بود.

با توجه به اثر تمرینات وستیبولار بر بهبود عملکرد تعادلی سالمندان پیشنهاد می شود برنامه ریزی این نوع از تمرینات برای جامعه سالمندان ضروری شود. با اجرای تمرینات وستیبولار مناسب می توان از ضعف تعادلی و ریسک سقوط در این افراد جلوگیری کرد.