تاثیر خشکی برتنوع گونه راش شرقی با استفاده ازنشانگر مولکولی ریزماهواره و ایزوآنزیم پراکسیداز

راش شرقی یکی از مهمترین گونه های پهن برگ جنگل های هیرکانی بوده و قابلیت سازگاری فنوتیپی و ژنتیکی این گونه به تغییرات اقلیمی اهمیت بسیاری دارد. تعیین کمیت و ارزیابی تنوع ژنتیکی بین و درون جمعیت های گونه راش این امکان را فراهم می کند تا تنوع جمعیت ها به بهترین نحو حفظ و نگهداری شود. این پژوهش روی درختان بالغ چهار جمعیت (منطقه) مختلف از این گونه در دو گرادیان شاخص خشکی از غرب به شرق و ارتفاع پایین بند به بالابند در جنگل های هیرکانی (جنگل شفارود گیلان، جنگل خیرودکنار پایین بند و بالابند مازندران و جنگل شصت کلاته گلستان) انجام شد. بررسی تنوع ژنتیکی و اکوتیپی در جمعیت های مادری به کمک هفت نشانگر ریزماهواره و یک نشانگر بیوشیمیایی انجام گردید. نتایج حکایت از تنوع بالا در تمام جمعیت ها به ویژه جمعیت شصت کلاته گلستان داشت. نتایج آنالیز واریانس مولکولی با نشانگر ریزماهواره SSR نشان داد که 77 درصد از کل تنوع مربوط به درون جمعیت ها و 23 درصد مربوط به بین جمعیت ها بود. نتایج این تحقیق نشان داد که وجود تنوع ژنتیکی بیشتر در درون جمعیت های راش جنگل های هیرکانی حکایت از پایه ژنتیکی قوی آنها برای سازگاری با شرایط محیطی داشته و ممکن است سازگاری کوتاه مدت به تغییرات اقلیمی را تسهیل نماید. از سوی دیگر وجود تنوع ژنتیکی بالاتر در منطقه شصت کلاته نسبت به سایر مناطق، نشان دهنده وجود نیروهای تکاملی قوی تر برای سازگاری درختان با شرایط محیطی منطقه است. همچنین جریان ژنی بیشتر در جمعیت های دگرگشن راش شرقی باعث تمایز ژنتیکی کم بین جمعیت ها در گرادیان شاخص خشکی جنگل های هیرکانی شده است.