فرهنگ سیاسی سنتی و تابعیت و ناپایداری احزاب عصر مشروطه

موضوع این مقاله بررسی ارتباط میان فرهنگ سیاسی سنتی و تابعیت و ناپایداری احزاب عصر مشروطه است. پرسش اصلی مقاله این است که مولفه فرهنگ سیاسی چه تاثیری بر تکوین و فروپاشی احزاب عصر مشروطه داشته است. لذا در این مقاله، نسبت سنجی تاثیر فرهنگ سیاسی بعنوان متغیر مستقل، بر چرخه حیات تشکل های سیاسی، به مثابه متغیر وابسته، بررسی شده است. فرضیه مقاله بر آن بوده که رواج فرهنگ سیاسی تقلیدی روشنفکران که ماخوذ از تجارب سیاسی غربی و اطلاعات سطحی فعالان سیاسی متاثر از مهاجران قفقازی بود، در کنار بی توجهی به فرهنگ سیاسی بومی-اسلامی، زمینه ناپایداری تجربه تحزب در مشروطه را فراهم کرد. نتایج نشان داده که فقدان یک سنت پایدار فرهنگ سیاسی مشارکتی و اتکای بر فرهنگ سیاسی وارداتی و تقلیدی(از مجرای غرب و مهاجران قفقازی)، و بی توجهی به فرهنگ بومی-اسلامی اساسا امکان حیات احزاب سیاسی مشروطه را در مخاطره قرار می داد. روش جمع آوری داده ها کتابخانه ای و روش تحلیل توصیفی و چارچوب تبیین جامعه شناسی فرهنگ سیاسی بوده است.