بررسی تاثیر پوشش دهی تخم مرغ با استفاده از بیوپلیمر نشاسته-اسید اولئیک اصلاح شده با پرتو فرابنفش بر افزایش کیفیت و ماندگاری تخم مرغ

زمینه مطالعاتی:

 پوشش دهی تخم مرغ با هدف افزایش ماندگاری و کیفیت تخم مرغ در طی مدت انبارمانی محصول

در میان مواد غذایی، تخم مرغ به علت داشتن میزان بالای پروتئین، اسید آمینه های ضروری و ویتامین های محلول در چربی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در تخم مرغ مقداری آب و گاز دی اکسید کربن وجود دارد که موجب حفظ کیفیت و تازگی تخم مرغ می شوند. این دو جزء، طی دوره نگهداری تخم مرغ، از منافذ موجود در پوسته خارج می شوند، به این ترتیب کیفیت تخم مرغ افت می کند. در این پژوهش به منظور جلوگیری از خروج آب و گاز دی اکسید کربن موجود در تخم مرغ، از روش پوشش دهی سطح تخم مرغ با محلول نشاسته-اسید اولییک در جهت افزایش کیفیت و ماندگاری آن استفاده شد.

در این پژوهش از 75 عدد تخم مرغ در قالب طرح کامل تصادفی با 5 گروه آزمایشی و هر گروه شامل 15 عدد تخم مرغ در مدت زمان هفت هفته مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد(تخم مرغ بدون پوشش)، تخم مرغ های پوشیده شده با محلول نشاسته-اسید اولییک اصلاح شده به کمک پرتوی فرابنفش (UV-C) در بازه های زمانی 0، 30، 60 و 90 دقیقه بود. طی دوره نگهداری هفت هفته ای و در زمان های مشخص(هفته صفرم(بلافاصله بعد از پوشش دهی)، هفته اول، هفته سوم، هفته پنجم و هفته هفتم) تخم مرغ های پوشش دار و فاقد پوشش مورد ارزیابی کمی و کیفی قرار گرفتند.

ارزیابی کیفیت تخم مرغ براساس اندیس هاو و اندیس زرده نشان دادند که، در هفته هفتم دوره نگهداری برای تخم مرغ های پوشیده شده با نشاسته-اسید اولییک و نشاسته-اسید اولییک اصلاح شده با UV-C به مدت 90 دقیقه بیشتر از این اندیس ها در تخم مرغ های فاقد پوشش در هفته اول بودند. 

نتیجه گیری نهایی:

با استفاده از پوشش دهی تخم مرغ با نشاسته-اسید اولییک و نشاسته-اسید اولییک اصلاح شده با UV-C به مدت 90 دقیقه می توان ماندگاری تخم مرغ را تا بیش از دو برابر