پیش بینی الگوهای ارتباطی خانواده براساس سبک های دلبستگی، تاب آوری در زنان متاهل

سبک دلبستگی یکی از عوامل شخصی است که بر همسازی و ناهمسازی زناشویی تاثیر می‌گذارد .این پژوهش با هدف پیش‌بینی الگوهای ارتباطی خانواده بر اساس سبک‌های دلبستگی و تاب‌آوری  در زنان مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت منطقه 4 شهر تهران صورت گرفت.

روش پژوهش: 

پژوهش از لحاظ هدف ، بنیادی و به جهت گردآوری داده‌ها  توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت منطقه 4 شهر تهران در سال 1395 بود.250 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های الگوهای ارتباطی زوجین (CPQ) کریستنسن و سالاری(1984)، سبک‌های دلبستگی هازان و شیور (1987)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) بود.

یافته‌ها:

تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجزای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره انجام پذیرفت. نتایج نشان داد بین سبک های دلبستگی با تاب آوری، الگوهای ارتباطی خانواده همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد(P<0/01).

تاب‌آوری می تواند عامل پیش‌بینی کننده ای برای الگوهای ارتباطی خانواده باشد و هر چه تاب‌آوری افزایش می‌یابد الگوهای ارتباطی خانواده نیز بهبود می‌یابد، این پیش‌بینی بدان معنا است که هر چه قدر زنان دارای تاب‌آوری بهتری باشد الگوهای ارتباطی خانواده بهتری در زندگی تجربه خواهد کرد.