مقایسه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای و درمان فعال سازی رفتاری بر حساسیت اضطرابی در دختران مبتلا به نشانگان اضطراب اجتماعی

با توجه شیوع بالای اختلال اضطراب اجتماعی و اهمیت دوران نوجوانی وآسیب پذیر بودن این دوره از رشد پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحدپردازه ای و درمان فعال سازی رفتاری بر حساسیت اضطرابی در دختران مبتلا به نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی انجام شد.

روش پژوهش:

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر مبتلا به نشانگان اضطراب اجتماعی شهر مشهد تشکیل می دادند. نمونه آماری شامل45 نفرکه با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شده و در دو گروه(دوگروه آزمایشی و یک گروه گواه)تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حساسیت اضطرابی تجدید نظر شده کوکس و تیلور(1998) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون گروه های آزمایشی به مدت 10جلسه 90 دقیقه ای تحت برنامه آموزشی قرار گرفتند و گروه گواه در فهرست انتظار دریافت درمان قرار گرفت و بعد از دو ماه آزمون پیگیری دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد.

نتایج تحلیل واریانس نشان دادکه درمان شناختی رفتاری واحدپردازه ای و فعال سازی رفتاری در کاهش حساسیت اضطرابی معنادار(p<0.001) می باشد و بین دو روش درمانی از نظر اثربخشی تفاوت معناداری وجود ندارد و در مقطع پیگیری نیز نتایج نشان داد که اثرات درمان ها تداوم داشتند.(p<0.001)
 

درمان شناختی رفتاری واحدپردازه ای و درمان فعال سازی رفتاری در کاهش اضطراب اجتماعی موثر است و  تلویحات نظری و کاربردی مهمی در مداخلات روانشناختی با دختران مبتلا به نشانگان اضطرابی دارد.