رابطه هوش معنوی با تنظیم هیجانی و اضطراب در دانشجویان مامایی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه هوش معنوی با تنظیم هیجانی و اضطراب دانشجویان مامایی بود.

روش پژوهش: 

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان مامایی مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران به تعداد 538 نفر در نیمسال تحصیلی دوم 95-1394 بود که از میان آن ها به روش نمونه گیری دردسترس تعداد 110 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس دشواری های تنظیم هیجانی گراتز و رومر (2004)، پرسشنامه هوش معنوی عبداله زاده، کشمیری و عرب عامری (1378) و پرسشنامه حالت-رگه اضطراب اسپیلبرگر (1970) بود. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد.

نتایج تحلیل نشان داد افزایش در هوش معنوی به طور متوسط (همبستگی بین 3/0 تا 5/0) سبب  افزایش توانایی فرد در پذیرش پاسخ های هیجانی، دست زدن به رفتار هدفمند، کنترل تکانه، آگاهی هیجانی، دسترسی به راهبردهای تنظیم هیجان و شفافیت هیجانی می شود. هوش معنوی بیش تر موجبات کاهش اضطراب را در فرد فراهم می آورد.

متغیرهای درک و ارتباط با سرچشمه هستی (432/0) و زندگی معنوی و اتکاء به هسته درونی (197/0) به ترتیب (با قدر مطلق بتای بیان شده) سهم یگانه ای را در تبیین متغیر تنظیم هیجان، وقتی واریانس تبیین شده به وسیله متغیر دیگر کنترل شده باشد دارند.