اثربخشی موسیقی درمانی بر توجه پایدار و توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی موسیقی درمانی بر توجه پایدار و توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی مراجعه کننده به مراکز روان شناختی شهر گرگان در بهار 1399 بود. از بین آنها 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل آزمون رنگ - واژه استروپ (مک لیود، 1996) و آزمون عملکرد مداوم (رازولد و همکاران، 1956) بود. برای گروه آزمایش 12 جلسه 60 دقیقه ای برنامه موسیقی درمانی ارایه شد ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری نشان داد موسیقی درمانی بر بهبود توجه پایدار و توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی موثر است. بنابراین می توان نتیجه گرفت موسیقی درمانی از طریق تحریکات ریتمیک منجر به افزایش توجه پایدار و توجه انتخابی در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی شده است.