اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد براحساس تنهایی و امیدواری زنان سرپرست خانوار
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی و امیدواری زنان سرپرست خانوار شهر تهران انجام شد.
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش انجام پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان سرپرست خانوار شهر تهران در سال 1398 بودند. گروه نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارها شامل آزمون امیدواری میلر (1998) و مقیاس احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی (2004) بود. برنامه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافته ها:
یافته های پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر احساس تنهایی (05/0>P) و امیدواری (05/0>P) زنان سرپرست خانوار دارد.
نتیجه گیری:
بنابر یافته های این، روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد سبب بهبود احساس تنهایی و امیدواری می شود و نمایانگر افق های تازه در مداخلات بالینی است و می توان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست.بنابراین، به نظر می رسد این مداخله آموزشی برای زنان سرپرست خانوار کاربردی است.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.