بررسی نقش درگیری (مشارکت) والدین در پایستگی تحصیلی دانش آموزان با میانجی گری رضایت و اشتیاق تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط ساختاری درگیری (یا مشارکت) والدین و پایستگی تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی با میانجی گری رضایت و اشتیاق تحصیلی بوده است. به این منظور، از بین دانش آموزان دبیرستانی شهرستان شهرکرد 330 نفر (150 پسر و 180 دختر)  به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب و با پرسشنامه های درگیری والدین، پایستگی تحصیلی، رضایت تحصیلی، اشتیاق تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی مدل مفروض و روابط بین متغیرها از تحلیل مسیر استفاده شد. در این مدل، چنین فرض شد که مشارکت والدین متغیر آشکار برون زا؛ رضایت و اشتیاق تحصیلی متغیرهای آشکار میانجی و پایستگی تحصیلی متغیر آشکار درون زا می باشد. به عبارت دیگر مشارکت والدین از طریق دو متغیر رضایت و اشتیاق تحصیلی به افزایش پایستگی تحصیلی می انجامد. مقدار شاخص گزارش شده (49/1) برای کای اسکویر نسبی حاکی از وضعیت خوب برای این مدل می باشد. شاخص برازش توکر لویس (TLI) و شاخص برازش تطبیقی (CFI) نیز حاکی از قابل قبول بودن و حتی عالی بودن مدل بود. مقدار شاخص ریشه دوم میانگین مربعات باقی مانده (RMSEA) 03/0 بوده که بیانگر آنست که مدل حاضر تایید شده و با داده ها برازش دارد. خلاصه نتایج حاکی از آنست که مشارکت والدین با واسطه گری رضایت و اشتیاق تحصیلی بر پایستگی تحصیلی تاثیر می گذارد. بنابراین مشارکت، درگیری و همراهی والدین با دانش آموزان در انجام وظایف تحصیلی میتواند اشتیاق و رضایت آنان را در امر تحصیل افزایش دهد و این امر به دانش آموزان کمک می کند که بر موانع و چالشهای تحصیلی غلبه کنند و پایستگی بیشتری داشته باشند.