سنگ شناسی، زمین شیمی و خاستگاه سنگ های گرانیتوئیدی کوه گراغه، شمال غرب زاهدان

توده گرانیتوییدی گراغه در استان سیستان و بلوچستان، در پهنه زمیندرز سیستان و دورترین بخش شمال غربی نوار گرانیتوییدی زاهدان-سراوان قرار دارد. ترکیب سنگ شناسی این توده شامل سنگ های گرانیتی (سینوگرانیت، مونزوگرانیت) و گرانودیوریت است که از کانی های پلاژیوکلاز، ارتوز، میکروکلین، کوارتز، بیوتیت و هورنبلند تشکیل شده اند. بافت غالب آن ها دانه ای است. این توده توسط مجموعه ای از دایک های میکرودیوریتی قطع شده است. برونبوم های رسی دگرگونه (متاپلیتی) غنی از کانی های میکایی وکوارتز با بافت دانه ای نیز در این توده وجود دارند. گرانیتویید گراغه دارای ماهیت آهکی قلیایی، متاآلومین، با خاستگاه I و کمی مایل به S، غنی شده از عناصر خاکی نادر سبک (LREE) و عناصر سنگ دوست بزرگ یون (LILE) و فقیر شده از عناصر خاکی نادر سنگین (HREE) و عناصر با شدت میدان بالا   (HFSE)است. ناهنجاری مثبت در عناصر K و Cs و ناهنجاری های منفی در عناصر Zr, Sr و Ti نشان می دهد که الگوهای آنها مشابه با مناطق فرورانش است. بر پایه نمودارهای زمین شیمیایی تغییرات Sr/Y نسبت به Y و Al2O3+FeOt+MgO+TiO2 نسبت بهAl2O3/FeOt+MgO+TiO2 ، به احتمال بسیار ماگمای سازنده این توده مشابه توده گرانیتی زاهدان در اثر ذوب آمفیبولیت ناشی از بسته شدن اقیانوس نیوتتیس در شرق ایران، واقع در بین ورقه های لوت و هلمند در زمان ایوسن -الیگوسن تا میوسن ایجاد شده است.