سطح بندی سکونتگاه های روستایی از نظر شاخص های موثر بر کیفیت زندگی (مطالعه موردی: شهرستان زرین دشت)

در چند دهه اخیر، کیفیت زندگی به عنوان یکی از موضوعات مورد علاقه بسیاری از علوم، مورد توجه محققان، برنامه ریزان و دولت ها قرار گرفته است.

هدف پژوهش : 

هدف پژوهش حاضر، سنجش کیفیت زندگی مناطق روستایی شهرستان زرین دشت است.

روش شناسی تحقیق : 

تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش انجام کار، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق را تمام سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان زرین دشت (7927نفر) تشکیل می دهد که از میان آنها حجم نمونه ای با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 310 پرسشنامه به صورت تصادفی ساده تکمیل شده است. همچنین تعداد 30 پرسشنامه توسط کارشناسان جهت وزن دهی شاخص ها تکمیل شده است. برای وزن دهی شاخص ها از تحلیل سلسله مراتبی فازی و برای رتبه بندی سکونتگاه های روستایی از مدل های تاپسیس فازی و ویکور فازی استفاده شده است.

قلمروجغرافیایی پژوهش : 

شهرستان زرین دشت یکی از شهرستان های استان فارس می باشد که برطبق سرشماری 1395 جمعیتی معادل 72951 نفر داشته است. فاصله این شهرستان با مرکز استان 255 کیلومتر است. از نظر جغرافیایی در جنوب شرقی فارس بین شهرستان های داراب-لار-جهرم-فسا واقع شده است.

یافته ها و بحث : 

نتایج پژوهش براساس مدل تاپسیس فازی نشان می دهد که روستای زیرآب با مقدار 855/0 در رتبه نخست و روستای چاه انجیر با مقدار221/0 در رتبه آخر جای می گیرند. همچنین برطبق نتایج ویکور فازی روستای زیرآب با مقدار 000/0 رتبه نخست و روستای چاه انجیر با مقدار 000/1 رتبه آخر را از نظر کیفیت زندگی کسب کرده اند.

نتایج پژوهش بیانگر این واقعیت است که روستاهای شهرستان زرین دشت دریک سطح از نظر شاخص های کیفیت زندگی قرار ندارند.