ژئومورفولوژیست ها و کم توجهی به فلسفه علم درژئومورفولوژی

ژیومورفولوژیست‏ها، خواسته یا ناخواسته، عملا با مسایل فلسفی و روش‏شناسی سروکار دارند؛ اما ممکن است همیشه، به‏شکلی صریح و روشن، به آن‏ها نپردازند. اگرچه شماری از نویسندگان در مقالات و کتاب‏ها به مسایل فلسفی و روش‏شناسی پرداخته‏اند، تا زمانی که به‏صورت فراگیر در ژیومورفولوژی مطرح نشود، اهمیت و همچنین مشکلات آن مشخص نخواهد نشد. همان‏طورکه ژیومورفولوژی در ابتدا بر اساس کارهای میدانی‏ که مبنای فلسفه طبیعی بود‏ شکل گرفت و یک بار دیگر ژیومورفولوژیست ها باید به دیدگاه های فلسفی، اهمیت بیشتری بدهند.، بار دیگر باید به دیدگاه‏های فلسفی اهمیت بیشتری دهد.  فقط با نگاه عمیق‏تر به نگرش‏ها و دیدگاه‏ها درباره طبیعت، چشم‏اندازها، و لندفرم‏هاست که روش‏شناسی و فلسفه علم ژیومورفولوژی توسعه می‏یابد. بدون آگاهی از هستی‏ و معرفت‏شناسی ژیومورفولوژی، این علم بی‏معنی خواهد بود. اگرچه از دیدگاه‏های فلسفی مانند تجربه‏گرایی در تجزیه‏و‏تحلیل لندفرم‏ها استفاده شده است، به کثرت‏گرایی در ژیومورفولوژی باید توجه بیشتری شود. در این مقاله، با استفاده از منابع معتبر متعدد، اهمیت توجه به فلسفه علم ژیومورفولوژی به روش تحلیلی نقد و بررسی شده است. چون یکی از چالش‏های آینده علم ژیومورفولوژی پرداختن بیشتر به استدلال‏های فلسفی و اندیشمندانه است، ارتباط متقابل بین فلاسفه علم و ژیومورفولوژیست‏ها می‏تواند آغاز این راه باشد.