دولت و سیاستگذاری اجتماعی توسعه اقتصادی در ایران

دولت، برآیند نیروهای موجود در ساخت قدرت سیاسی جوامع است و در جایگاه کارگزار نظام سیاسی، بازیگر کلیدی امور اجتماعی، ازجمله توسعه جوامع است. بعد اجتماعی ساخت قدرت سیاسی سبب می شود تا دولت ها متناسب با منشا اجتماعی و منافع طبقاتی خود، رویکرد خاصی نسبت به توسعه اقتصادی اتخاذ کنند و در راستای نیل به اهداف توسعه، سیاست های اجتماعی مشخصی را در پیش بگیرند. فراگرد برهم کنش «وجوه اجتماعی ساخت قدرت دولت»، «سیاست گذاری اجتماعی» و «توسعه اقتصادی»، تعیین کننده جهت گیری، اهداف و بازتاب های توسعه ای ساخت قدرت سیاسی است. هدف این پژوهش تبیین رابطه وجوه اجتماعی دولت و توسعه اقتصادی در ایران از طریق سیاست گذاری اجتماعی است. این تحقیق با رویکرد کمی و روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. داده ها به دو روش کتابخانه ای و پیمایش خبرگی گردآوری شده و در تحلیل از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری شامل اساتید دانشگاه های تهران در تخصص های مربوط به موضوع مقاله است. در این تحقیق مولفه های اجتماعی به صورت مجزا احصا شده و شاخص های آن در رابطه با سیاستگذاری اجتماعی توسعه اقتصادی بررسی و تحلیل شده است. نتایج نشان می دهد که شاخص های وجوه اجتماعی ساخت قدرت سیاسی در هفت مولفه «سرمایه اجتماعی»، «ساخت اجتماعی جمعیت»، «فقر و توزیع درآمد»، «حمایت و تامین اجتماعی»، «وجوه اجتماعی حکومت»، «حقوق اجتماعی» و «رسانه و ارتباطات اجتماعی» با سیاستگذاری اجتماعی توسعه اقتصادی در ایران ارتباط دارند.