مکانیسم های فیزیولوژیک درگیر در پاسخ به شوری گیاه علف چای (.Hypericum perferatum L) و اثر محلول پاشی اسید آسکوربیک بر آن

گیاه علف چای یک گیاه دارویی ارزشمند با خاصیت درمان کنندگی افسردگی و التیام زخم است. این آزمایش به صورت گلدانی در بهار 95 و 96 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این تحقیق علف چای با غلظت های مختلف آب شور شامل 2 (شاهد)، 6 و 10 دسی زیمنس بر متر و محلول پاشی اسید آسکوربیک (شاهد، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر) تیمار شد. بر اساس نتایج حاصله، شوری مقدار رنگیزه های فتوسنتزی، کارتنویید، فنل برگ، پتاسیم ریشه، نسبت پتاسیم به سدیم هر دو بخش برگ و ریشه و وزن خشک هر دو بخش هوایی و زیرزمینی را کاهش داد اما افزایش مقدار کلرید سدیم، پراکسید هیدروژن و سدیم برگ و ریشه را افزایش داد و تاثیری بر فنل ریشه و پتاسیم برگ نداشت. استفاده از اسید آسکوربیک کلروفیل a، کلروفیل کل،کارتنویید، فنل برگ، پتاسیم و سدیم برگ، وزن خشک بخش هوایی و زیرزمینی را نسبت به شاهد افزایش داد و توانست پراکسید هیدروژن برگ و ریشه را کاهش دهد. در گیاهانی که با اسید آسکوربیک و شوری تیمار شدند،کاهش کلروفیل a، فنل برگ، پراکسید هیدروژن برگ و ریشه، پتاسیم برگ، نسبت پتاسیم به سدیم ریشه، وزن خشک اندام هوایی و ریشه در مقایسه با تیمارهایی که تنها تحت شوری بودند کمتر بود. بر پایه نتایج این پژوهش، به نظر می رسد که افزایش ترکیبات فنلی به علت خاصیت آنتی اکسیدانی آنها و حفظ پتاسیم برگ مکانیسم های احتمالی تحمل به شوری است. بالاترین غلظت اسید اسکوربیک (400 میلی گرم بر لیتر) به طور موثرتری اثرات منفی شوری را کاهش داد.