پاسخ گیاه دارویی به لیمو (.Aloysia citriodora L) به تیمارهای نانوذره دی اکسید تیتانیوم و شوری

استفاده از فناوری نانو جهت افزایش تولید گیاهان دارویی یکی از اهداف مهم بهره وری گیاهان می باشد که در فرآیندهای رشد گیاهان موثر است. به کارگیری نانو ذره دی اکسید تیتانیوم در صنایع کشاورزی و غذایی به دلیل داشتن نقش محافظتی، افزایش دادن مقدار فتوسنتز در گیاه و نقش مقاومتی گیاهان در تحمل به تنش ها می تواند مفید باشد. در این پژوهش به منظور بررسی اثر نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر برخی از خصوصیات مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه دارویی به لیمو در سطوح مختلف شوری آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل نانو ذره دی اکسید تیتانیوم در پنج سطح (صفر، 50، 100، 200 و 400 پی پی ام) و فاکتور دوم شامل شوری در سه سطح (صفر، 75 و 150 میلی مولار) اعمال گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل همبستگی و رگرسیونی صفات مورد مطالعه نشان داد که عملکرد وزن خشک اندام هوایی بیشترین اثر مستقیم را بر عملکرد وزن خشک اندام هوایی با ضریب تبیین (0.82) داشت. نتایج نشان داد که تنش شوری باعث کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه گردید ولی اثر ساده نانو ذره دی اکسید تیتانیوم روند افزایشی را نشان داد. مقایسه میانگین صفت مقدار کلروفیل (a،b و کل) حاکی از آن بود که با افزایش غلظت نانو ذره دی اکسید تیتانیوم صفات مورد نظر روند افزایشی معنی داری را نشان داد اما با افزایش سطوح شوری محتوای کلروفیل کاهش یافت. اثر برهمکنش این دو فاکتور حاکی از آن بود که در غلظت های 75 و 150 میلی مولار شوری با افزایش غلظت نانو ذره دی اکسید تیتانیوم مقدار کاروتنویید و آنتوسیانین روند مطلوبی را نشان داد که بیشترین تاثیر مربوط به غلظت 400 پی پی ام الیستور بود.