تاثیر تمرین هوازی با شدت متوسط بر عملکرد سیستم اتونوم قلبی و نیتریک اکساید در مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک

سبک زندگی کم تحرکی افراد مبتلا به سندروم متابولیک خطر تهدیدکننده سلامتی این افراد می باشد. در این پژوهش برآنیم تا اثرات فعالیت ورزشی هوازی با شدت 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بر تغییرپذیری ضربان قلب و سطوح نیتریک اکساید عروقی در مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک را بررسی نماییم.

30 نفر از مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین هوازی تقسیم شدند. در دوره پیش آزمون و پس آزمون مقادیر شاخص های خطر متابولیک، تغییرپذیری ضربان قلب و نیتریک اکساید در هر دو گروه سنجیده شد. گروه تمرین هوازی به مدت هشت هفته تمرین هوازی با شدت 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی را دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی و مستقل استفاده شد.

سطوح قند خون ناشتا، تری گلیسرید، امتیاز Z متابولیک، انحراف معیار اینتروال های نرمال، ریشه توان دوم تفاوت های میانگین مربعات اینتروال های موج R نسبت به موج R بعدی، امواج با فرکانس خیلی پایین، امواج با فرکانس بالا و نیتریک اکساید عروقی در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و دوره پیش آزمون تفاوت معنی داری را نشان دادند. سطوح کلسترول تام و لیپوپروتیین کم چگال نسبت به گروه کنترل و مقادیر امواج با فرکانس پایین و نسبت امواج با فرکانس پایین به بالا نسبت به دوره پیش آزمون تفاوت معنی داری را در گروه تمرین هوازی نشان دادند (0/01P=). لیپوپروتیین پرچگال و فشار خون با وجود تغییرات اندک تفاوت معنی داری را در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و پیش آزمون نداشت.

اجرای منظم فعالیت ورزشی هوازی با شدت متوسط می تواند به عنوان یک پروتکل تمرینی مناسب جهت بهبود عملکرد قلبی عروقی برای مردان مبتلا به سندروم متابولیک به کار گرفته شود.