تاثیر شاخص توده بدنی و سطح فعالیت بدنی بر شایستگی حرکتی زنان در طول عمر

سلامت جسمانی از جنبه های مهم سلامت هر جامعه و یکی از اساسی ترین نیازهای زندگی انسان می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی بر شایستگی حرکتی افراد 85-8 سال شهر تهران بود.

مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود و روی 323 زن 85-8 سال که به پنج گروه کودک، نوجوان، جوان، بزرگسال و سالمند تقسیم شدند، انجام شد. نمونه های تحقیق به صورت داوطلبانه و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از ترازو، قدسنج، نسخه کوتاه پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت بدنی و آزمون شایستگی حرکتی استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس تک عاملی و چندراهه و آزمون بونفرونی تحلیل شد.

نتایج حاصل از تحلیل واریانس تک عاملی چندراهه نشان داد شاخص توده بدنی بر شایستگی حرکتی تاثیر معنادار ندارد (0/05<P). اثر اصلی سطح فعالیت بدنی و گروه سنی در متغیر شایستگی حرکتی معنادار بود (0/001=P). کودکان دختر در متغیر شایستگی حرکتی نسبت به دختران جوان به طور معناداری ضعیف تر عمل کردند (0/05<P) و کودکان دختر در متغیر شایستگی حرکتی  نسبت به سالمندان زن بهتر عمل کردند. سالمندان شایستگی حرکتی پایین تری نسبت به کودکان، نوجوانان و میانسالان داشتند. افراد دارای سطح فعالیت بدنی متوسط به طور معناداری در آزمون شایستگی حرکتی نسبت به افراد با فعالیت بدنی کم و شدید بهتر عمل کردند (0/05<P).

به منظور افزایش شایستگی حرکتی و سلامت جسمانی باید سطح فعالیت بدنی را به میزان مناسب افزایش داد و با اتخاذ برنامه ریزی مناسب روند نزولی شایستگی حرکتی را به تاخیرانداخت.