بررسی عوامل فردی و سازمانی مرتبط با نشاط اجتماعی زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1398

شادی و نشاط از مهم ترین و موثرترین مولفه های تاثیرگذار در روند زندگی انسان است و بدون آن زمینه فعالیت، خلاقیت، ابتکار، اختراع و زندگی سالم ایجاد نمی شود. شادی ابزار ارزشمندی برای اصلاح شخصیت و عملکرد شغلی کارکنان محسوب می شود؛ به طوری که افراد شاد در محیط کار بیشتر موفق هستند. با توجه به اینکه ایجاد نشاط اجتماعی، اولویت اول استان خراسان جنوبی برای مداخله جامع می باشد؛ هدف از این مطالعه، بررسی عوامل فردی و سازمانی مرتبط با نشاط اجتماعی زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، بر روی 214 زن شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک در سال 1398 انجام شد. برای جمع آوری داده ها به منظور سنجش نشاط اجتماعی، از پرسشنامه استاندارد 29سوالی شادکامی آکسفورد استفاده گردید.

میانگین نمره شادکامی زنان 12/32±55/73 بود و اکثریت افراد مورد مطالعه از وضعیت شادی متوسطی برخوردار بودند (60/3%). ضمنا اکثریت افراد، سابقه شرکت در کلاس های شادی را نداشتند (85/6%). همچنین نتایج نشان داد که بین سن، سطح تحصیلات، تاهل، سطح تحصیلات همسر، شغل همسر در زنان مورد مطالعه با شادکامی، رابطه معنی داری وجود نداشت (0/05>P)؛ اما بین شادکامی با درآمد، محل سکونت رابطه معنی داری وجود داشت (0/05<P).

به نظر می رسد وضعیت نشاط اجتماعی زنان کارمند در حد متوسطی می باشد؛ لذا انجام مداخلات آموزشی برای بهبود وضعیت نشاط کارمندان به مسیولین و برنامه ریزان پیشنهاد می شود.