بررسی ویژگیهای سبک شناسی منظومه یوسف و زلیخای فاخری فسایی با نگاهی به دیگر آثارش

 هدف از این مقاله و سوال اصلی آن، بررسی ویژگیهای سبک‌شناسی منظومه «مرآت‌المحبوب» یا یوسف و زلیخای فاخری فسایی است. با توجه به تاثیرپذیری شاعر از تعلیمات حوزوی و استفاده از تفاسیر و جنبه‌های مذهبی اثر، میتوان این اثر را ابتدا متاثر از قرآن و سپس روایات، تورات و پیرو منظومه‌سرایان پیشین یوسف و زلیخا مانند فردوسی، جامی، خاوری شیرازی، و آذر بیگدلی دانست. در این مقاله، ویژگیهای سبکی اثر مذکور در جنبه‌های زبانی، شامل سه سطح «لغوی، آوایی و نحوی» و همچنین سطح ادبی و فکری مورد بررسی قرار گرفته و نزدیکی آن به سبک دوره بازگشت و دوره حد واسط (مشروطیت) مورد موشکافی قرار میگیرد. همچنین ویژگیهای سبکی شاعر که مختص به خود او میباشد، مورد توجه قرار گرفته و به زبان محلی شاعر نیز اشاره میشود.

 این پژوهش با مطالعات کتابخانه‌ای، فیش‌برداری و استفاده از روش تحلیلی توصیفی انجام شده است.

یافته‌ها: 

شیوه بیان فاخری در منظومه‌اش متاثر از دوره بازگشت بوده و زبان او از استواری موردقبولی برخوردار است. نظم او از سادگی زبان دوره مشروطیت (حد واسط)، بی‌بهره نیست و کلمات محاوره‌ای نیز در آن دیده میشود. ن

نتیجه‌گیری: 

فاخری دارای سبکی شخصی است، شاعر به بعضی کلمات علاقه زیادی دارد و آنها را مرتبا تکرار میکند، در بین سرایندگان یوسف و زلیخا، زبانی مملو از آیات و روایات و کلمات عربی و نکات تفسیری و پندواندرز دارد که خود سبک جدیدی، مختص به او را در بین این شاعران پدید آورده است. بطور کلی سبک فاخری تلفیقی از سبک دوره بازگشت ادبی و دوره مشروطیت (حد واسط) بوده و زبان او از کهنگی سبک خراسانی و همزمان سادگی و روانی و کلمات عامیانه برخوردار است.