وضعیت ایمنی واحد تصویربرداری بیمارستان ها

ایمنی یکی از ابعاد اصلی کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی می باشد. با توجه به گسترش استفاده از تجهیزات تصویربرداری در تشخیص بیماری‌ها و اهمیت حفظ و ارتقای ایمنی بیماران و کارکنان در این بخش‌ها، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی وضعیت ایمنی واحدهای تصویربرداری بیمارستان‌های شهر تبریز در سال 1397 انجام گرفت.

پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است. کلیه ی بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز و بیمارستان‌های خصوصی جامعه ی مورد مطالعه بودند. روش نمونه گیری سرشماری بود به طوری که تمام بیمارستان‌های دولتی و خصوصی شهر تبریز (7 بیمارستان دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز و 6 بیمارستان خصوصی) وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده چک لیست محقق ساخته بود که نسبت روایی محتوا (CVR) آن به میزان 82/0 و شاخص روایی محتوا (CVI) به میزان 86/0 محاسبه گردید. وضعیت ایمنی بخش‌ها در قالب 9 حیطه ارزیابی شد. برای تحلیل داده از نرم افزار SPSS نسخه ی 24 و آزمون های آماری توصیفی و آزمون مان‌ویتنی (Mann Whitney)   استفاده گردید.

میانگین نمره ی ایمنی واحدهای تصویربرداری 78/79 ± 2/6 بود. میانگین نمرات ایمنی در بیمارستان‌های دولتی 7/79 ± 91/5 و بیمارستان‌های خصوصی 8/79 ± 29/7 به دست آمد. حیطه ی ایمنی اشعه بیشترین نمره را در بیمارستان های دولتی (85/92 ± 09/8) و خصوصی (8/95 ± 17/9) کسب کرد. کمترین میزان رعایت استانداردها در بیمارستان های دولتی مربوط به حیطه ی ایمنی الکتریکی (28/69 ± 96/10) بود. در بیمارستان های خصوصی، ایمنی کارکنان کمترین نمره (96/62 ± 07/9) را به خود اختصاص داد. بین میانگین نمره ی ایمنی کارکنان با نوع مالکیت بیمارستان‌ (دولتی و خصوصی) تفاوت معناداری مشاهده گردید (019/0P= value).

ارتقای ایمنی در بخش تصویربرداری باید به عنوان یکی از موضوعات اولویت دار در تمام بیمارستان ها مورد مطالعه قرار گیرد. حیطه ی ایمنی کارکنان، کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده بود که نیاز است استراتژی های ارتقای ایمنی کارکنان اعم از تامین لباس های حفاظتی مناسب، توزیع روزانه ی شیر بین کارکنان و اقدامات جبران خدمت مانند پرداخت فوق العاده کار با اشعه، کاهش ساعات کار و افزایش مرخصی سالانه براساس قوانین موجود اجرا گردد.