تحلیل سایت های ژئومورفوتوریسم روستایی با رویکرد گردشگری اخلاقی

ژیومورفوتوریسم روستایی گونه ای از گردشگری روستایی است که در طبیعت با هدف تماشا و شناخت پدیده ها و فرآیندهای زمین شناختی و ژیومورفولوزیکی و آموختن نحوه شکل گیری و سیر تکامل آنها درمحیط روستا و پیرامون آن شکل می گیرد که درصورت عدم توجه به معیارهای اخلاقی توسط گردشگران در این سایتها، می تواند باعث آسیب پذیری به آنها و روستاها شود. هدف این پژوهش تحلیل ژیومورفوسایتهای روستایی استان سمنان بر اساس معیارهای اخلاقی گردشگری و رتبه بندی روستاهای مورد مطالعه بر اساس میزان آسیب پذیری است.

مطالعه حاضرتوصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری، گردشگران در چهار ژیومورفوسایت روستایی استان سمنان (رشم، پاده، لاسجرد و معلمان) بود‎ که از میان آنها تعداد 170 نفر به شیوه تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و تکنیک کوپراس با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است.

نتایج پژوهش نشان داد که روستای معلمان کمترین آسیب پذیری را از لحاظ توسعه پایدار ژیومورفوتوریسم روستایی با تاکید بر معیارهای اخلاقی گردشگری داشته و روستای لاسجرد آسیب پذیرترین روستا می باشد و مولفه های تفاهم و احترام متقابل بین گردشگر و میزبان و احترام گذاشتن به ارزشها و آداب و سنن یکدیگر و توجه به مولفه های اخلاقی نسبت به سایر مولفه ها وزن بالاتری را به خود اختصاص داده اند.

براساس تحلیل یافته ها، به منظور افزایش مطلوبیت کنشهای اخلاقی گردشگران درسایتهای گردشگری روستایی و همچنین افزایش رفتارهای آگاهانه زیست محیطی و اخلاقی در ارتباط بامحیط طبیعی و انسانی ژیومورفوسایتها، می توان مجموعه رفتارهایی را به عنوان راهنمای تعامل گردشگران با سایت های ژیومورفوتوریسم روستایی در ابتدا در استان سمنان و سپس برای کل کشور تنظیم نمود.