معیارهای مربی بالینی در اتاق عمل: تحلیل محتوای کیفی

آموزش بالینی، به عنوان قلب آموزش حرفه ای شناخته شده است. وظایف مربی بالینی اتاق عمل، به دلیل ماهیت تعاملی، پویا و چالش برانگیز محیط، فضای فیزیکی خاص، کار تیمی و کنترل کمتر مربی بر دانشجو، متفاوت و پیچیده تر از سایر بخش های بالینی می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ویژگی های مربی بالینی اتاق عمل انجام شد.

پژوهش کیفی حاضر با رویکرد تحلیل محتوای کیفی و مشارکت کنندگان، 34 نفر از ذی نفعان آموزش بالینی در اتاق عمل بودند. داده ها به روش، مصاحبه نیمه ساختارمند، جمع آوری و با استفاده از روش مقایسه ای مداوم و نرم افزار Maxqda ورژن 16 به روش تحلیل محتوای کیفی عرفی، تجزیه وتحلیل شد.

از توصیف های غنی و عمیق مشارکت کنندگان، سه درون مایه و 13 طبقه، شامل مربی کارامد (هماهنگ با تیم جراحی، حضور مداوم و فعال در محیط، آموزش جامع، ارزیابی عینی و شفاف، جایابی دانشجو در تیم و اخلاق مداری)، مربی خنثی (رها نمودن دانشجو، عدم اطلاع از محیط اتاق عمل) و و مربی غیر اثر بخش (عدم هماهنگی با تیم، نداشتن مهارت تخصصی، عدم مقبولیت در تیم جراحی و تزریق استرس به دانشجو، ارزشیابی سلیقه ایی) و یک مضمون کلی تحت عنوان "نقش محوری مربی اتاق عمل" به دست آمد.

رشته اتاق عمل، متکی به کار گروهی، بین رشته ای و مهارتی است. از مهم ترین ویژگی های مربی بالینی در اتاق عمل، جایابی و پذیرش دانشجو در تیم های جراحی و خلق فرصت های یادگیری در جهت کسب صلاحیت بالینی بود. توصیه می شود خصوصیاتی مانند تجربه بالینی کار در اتاق عمل، حمایت و اقتدار مربی، مقبولیت، محبوبیت و اخلاق مداری و مهارت ارتباطی قوی مربی اتاق عمل، مورد توجه مسیولین آموزشی برای جذب مربیان، در این محیط بالینی قرار گیرد.