اثرشرایط مختلف عملیات حرارتی روی نانوذرات فریت نیکل و بررسی حساسیت آنها نسبت به فرمالدئید

در این مطالعه از روش هم رسوبی با در نظر گرفتن دو متغیر برای ساخت نانو ذرات NiFe2O4 بهره گرفته شده است. دو متغیر روش سنتز یکی شیب دمایی رسیدن به دمای عملیات حرارتی C° 500 شامل C/sec° 10 ، C/sec° 35 و C/sec° 60 و دیگری  فشار اکسیژن خالص به عنوان اتمسفر عملیات حرارتی به مدت یک ساعت در  psi5/0،  psi1 و psi5/1 می باشد. به این ترتیب نه نمونه به دست آمده است که در بین آن ها، نمونه با بهترین پاسخ حسگری به فرمالدیید(  نمونه با شیب دمایی  C/sec° 10 و فشار اکسیژن خالص psi1)، مورد مطالعه ساختاری قرار گرفته است. برای بررسی ساختار این نانو ذرات، از آزمایش های پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری و طیف نشری فلویورسانس پرتو ایکس استفاده شده است. آزمون پراش پرتو ایکس، تشکیل فاز فریت نیکل را تایید می کند. آزمایش های میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ الکترونی عبوری، نانو ساختار بودن فریت نیکل را تایید می نماید. آزمایش طیف نشری فلویورسانس پرتو ایکس، نسبت فرمولی ارایه شده NiFe2O4 را تایید می کند. خاصیت حسگری NiFe2O4 در برابر گاز فرمالدیید، در دمای 100 درجه سانتی گراد بررسی شد. برای آزمون حساسیت پذیری نانوحساسه ها از یک سیستم آزمایشگاهی با قابلیت کنترل دما و رطوبت با حجم 5 لیتر استفاده شده است. این سیستم مجهز به یک گرم کن حساسه با کنترل دما برای گرم کردن حساسه ها می باشد. برای این نانو حساسه با بهترین پاسخ به فرمالدیید در دمای 100 درجه سانتی گراد به ثبت رسیده است. در این راستا رابطه بین غلظت گاز فرمالدیید (از ppm20 تا ppm200) و تغییر مقاومت نانو حساسه مورد بررسی قرار گرفته است.