مطالعه میدانی و آزمایشگاهی اثر نوع قیر امولسیونی و دانه بندی چیپ سیل اجرا شده روی روسازی بتن غلتکی

در صنعت روسازی در دهه اخیر در کشور به توسعه کاربرد سیمان در روسازی ها توجه بیشتری شده است، یکی از مشکلات سطح رویه های بتن غلتکی کنده شدن سنگ دانه های سطحی و پوسته شدن سطح آن است، هدف از انجام این مطالعه تعیین دانه بندی مصالح سطحی و نوع قیر مناسب برای بهبود عملکرد رویه های بتنی غلتکی است. بنابراین میزان کنده شدن دو نوع سنگ دانه ریز و درشت دانه از سطح رویه بتن غلتکی به عنوان متغیر کنترلی در این تحقیق انتخاب شد و در این راستا آزمایش جاروب برای کنترل کنده شدن سنگ دانه ها استفاده شد. یکی دیگر از عوامل موثر در کنده شدن سنگ دانه میزان چسبندگی قیر است، از این رو آزمایش بیرون کشیدگی سنگ دانه ها از دو نوع قیر امولسیون و قیرامولسیون اصلاح شده با پودر لاستیک نیز انجام شد. در این آزمایش میزان انرژی لازم برای کنده شدن سنگ دانه ها از سطح چیپ سیل به دست آمد. همچنین برای بررسی بافت درشت چیپ سیل از آزمایش پخش ماسه استفاده شد، در مقیاس میدانی نیز نمونه های چیپ سیل نیز بر روی بتن غلتکی اجرا شد و نتایج در بازه زمانی چهار ماهه بررسی گردید. نتایج نشان می دهد، با افزایش قیر مصرفی عمق بافت درشت دانه در چیپ سیل به مقدار 2 درصد کاهش می یابد. استفاده از پودر لاستیک در قیر امولسیون در آزمایش بیرون کشیدگی باعث افزایش ایجاد کشسانی در قیر به میزان 5/2 برابرمی شود. با ریزتر شدن دانه بندی میزان کنده شدن سنگ دانه ها به طور متوسط 14 درصد کاهش می یابد. در بررسی میدانی، بعد از پردازش تصویر مشخص شد که 70 درصد سطح بافت ریزدانه سالم باقی مانده ولی بافت درشت دانه تقریبا از بین رفته و تنها 40 درصد آن باقی مانده است.