فراوانی عوامل حدت k99، stx1 و stx2 در جدایه های اشریشیا کلی به دست آمده از گوساله های شیرخوار سالم و مبتلا به اسهال در استان سیستان و بلوچستان، ایران

اطلاع داشتن از فراوانی ژن های کدکننده عامل حدت برای ارزیابی میزان حاملین ضروری است. علاوه بر این، باعث معرفی آنتی ژن های مهم و منحصر بفردی می شود که در گسترش رهیافت های موثر پیشگیری بر پایه روش های ایمنی شناسی مفید هستند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی فراوانی سه ژن کد کننده عامل حدت اشریشیا کلی سم زای روده ای (k99) و مولد سم شیگا (stx1 و stx2) در شمال استان سیستان و بلوچستان، ایران است. فراوانی k99، stx1 و stx2 در اشریشیا کلی جدا شده از مدفوع گوساله های شیرخوار سالم (50 جدایه) و اسهالی (50 جدایه) از نظر بالینی، توسط آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز ارزیابی شد. ژن k99 در هیچ یک از جدایه های اشریشیا کلی وجود نداشت. فراوانی جدایه های حامل ژن های stx1، stx2 و هردو ژن با هم، در گوساله های شیرخوار سالم به ترتیب 8، 14 و 4 درصد (p>0.05)، در حالی که این میزان در گوساله های شیرخوار اسهالی به ترتیب 24، 16 و 6 درصد بود (p < 0.05). تفاوت فراوانی stx1 بین گوساله های شیرخوار سالم و اسهالی از لحاظ آماری معنی دار بود (p < 0.05). از آنجایی که نتایج این مطالعه نشان می دهد k99 به عنوان ژن اصلی کدکننده آنتی ژن فیمبریه ای در جمعیت اشریشیا کلی سم زای روده ای مطرح نبوده و برای تدوین استراتژی جهت مقاصد بهداشتی برای کنترل این بیمارگر، در منطقه مورد مطالعه، بایستی سایر ژن های کدکننده آنتی ژن فیمبریه ای مورد توجه قرار گیرند. فراوانی زیاد جدایه های اشریشیا کلی، محتوی ژن های stx1، stx2 ویا هر دو باهم، در گوساله های شیرخوار سالم واسهالی مطالعه حاضر، زنگ خطری برای سلامت عمومی محسوب می شود. مطالعات بیشتر اپیدمیولوژیکی در ارتباط با نقش stx1 در اسهال گوساله های شیرخوار در استان سیستان و بلوچستان پیشنهاد می گردد.