بررسی تداخل سیستم های دوپامینرژیک و آدرنرژیک مرکزی در تنظیم اخذ غذا در جوجه های نژاد تخمگذارD2

سیستم های دوپامینرژیک و آدرنرژیک مرکزی نقش مهمی در تنظیم اشتها دارد اما تقابل عمل آنها در جوجه های تخمگذار بررسی نشده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی سیستم های دوپامینرژیک و آدرنرژیک مرکزی در تنظیم اخذ غذا در جوجه های نژاد تخمگذار انجام گرفت. در آزمایش 1، جوجه-های 3 ساعت محروم از غذا، تزریقات داخل بطن مغزی (ICV) را به فرم زیر دریافت کردند: سالین، دوپامین (دوز 40 نانومول)، پرازوسین (آنتاگونیست گیرنده 1α ،10 نانومول) و دوپامین + پرازوسین. آزمایشات مراحل 2-5 مشابه آزمایش یک بود اما جوجه ها تزریق یوهمبین (آنتاگونیست گیرنده 2α، 13 نانومول)، متوپرولول (آنتاگونیست گیرنده 1β، دوز 24 میکروگرم)، ICI 118,551 (آنتاگونیست گیرنده 2β، دوز 15 نانومول) و SR 59230R (آنتاگونیست گیرنده 3β ، دوز 23 نانومول) را بجای پرازوسین دریافت کردند. در آزمایش 6، سالین، نور اپی نفرین (75 نانومول)، نور اپی نفرین (150 نانومول) و نور اپی نفرین (300 نانومول) تزریق شد. آزمایش 7، سالین، نور اپی نفرین (300 نانومول)، SCH23390 (آنتاگونیست گیرنده 1D دوپامینرژیک، دوز 5 نانومول) و نور اپی نفرین + SCH23390 تزریق شد. آزمایش 8، سالین، AMI-193 (آگونیست گیرنده های D2، 5 نانومول)، نور اپی نفرین (300 نانومول) و نور اپی نفرین + AMI-193 تزریق شد. سپس مصرف تجمعی غذا تا 120 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد. با توجه به نتایج بدست آمده، تزریق دوپامین (40 نانومول) موجب کاهش اخذ غذا شد (P≤0.05). تزریق توام yohimbin (13 نانومول) + دوپامین موجب تقویت اثرات هیپوفاژیک ناشی از دوپامین شد (P≤0.05). تزریق توام ICI 118,551 (5 نانومول) + دوپامین موجب مهار کاهش هیپوفاژیناشی از دوپامین شد (P≤0.05). مصرف غذا بواسطه تزریق داخل بطنی مغزی نورآدرنالین (75، 150 و 300 نانومول) به صورت وابسته به دوز کاهش یافت (P≤0.05). تزریق توام نورآدرنالین + SCH23390 موجب کاهش هیپوفاژی ناشی از نورآدرنالین شد (P≤0.05). تزریق توام AMI-193 + نورآدرنالین موجب مهار هیپوفاژی ناشی از نورآدرنالین شد (P≤0.05). نتایج نشان دهنده این بود که تقابل بین سیستم های آدرنرژیک و دوپامینرژیک از طریق گیرنده های 2α، 2β آدرنرژیک و D1و D2 دوپامینی در جوجه های تخمگذار میانجی گری می شود.