اندازه گیری کارایی کل زنجیره تامین قند و شکر

صنعت قند و شکر از جمله صنایعی است که بیش ترین ارتباط را با حلقه های پیشین و پسین در زنجیره تولید دارد. در این صنعت، زنجیره‏ای از بخش‏های کشاورزی، صنعت، نفت، حمل و نقل و بازرگانی از تامین مواد اولیه تا رسیدن کالای نهایی به دست مصرف‏کننده، درگیر فعالیت اند. در این پژوهش، به ارزیابی شاخص‏های کارایی و رتبه بندی واحدهای تصمیم‏گیرنده در زنجیره تامین شکر ایران براساس روش تحلیل پوششی داده ها در حالت‏های ساده و شبکه‏ای پرداخته شد. بر اساس نتایج گرفته شده در سطح اول زنجیره تامین غیرمتمرکز شکر ایران (بخش استحصال قند و شکر از چغندرقند)، میانگین کارایی فنی در شرایط بازدهی ثابت نسبت به مقیاس، کارایی تخصیصی، کارایی اقتصادی و کارایی مقیاس، در وضعیت مناسبی قرار ندارد. لیکن در سطح دوم زنجیره تامین مذکور، تنها ضعف در کارایی تخصیصی و در نتیجه کارایی اقتصادی دیده می‏شود. نتایج نشان داد، استان های آذربایجان غربی و خراسان رضوی در تولید چغندرقند از نظر انواع کارایی در وضعیت مطلوبی به سر می برند. مدیریت زنجیره تامین به عنوان ابزاری برای تحویل به موقع محصول به بازار با هزینه کمتر و درنتیجه افزایش کارایی کل زنجیره تامین شکر به کار برده می‏شود. همچنین حرکت به سمت ادغام عمودی در تولید شکر چغندرقندی به دلیل استفاده از منافع حاصل از یکپارچگی، پیشنهاد می‏شود.