اثرات تغییر اقلیم بر روند خشکسالی دشت ورامین با استفاده از شاخص دی-مارتن

افزایش میزان غلظت گازهای گلخانه ای می تواند منجر به گرمایش جهانی و وقوع پدیده تغییراقلیم شود. در این تحقیق روند تغییرات بارش و دمای ایستگاه سینوپتیک ورامین در طی دوره زمانی از سال 2021 تا سال 2050 میلادی با استفاده از داده های گزارش پنجم تغییراقلیم (CMIP5) مورد بررسی قرار گرفت. یکی از محدودیت های عمده در استفاده از خروجی این مدل ها، قدرت تفکیک مکانی کم آن ها است که به لحاظ مکانی و زمانی با دقت مورد نیاز مدل های هیدرولوژیکی مطابقت ندارد. بنابراین از روش ریز مقیاس نمایی بوسیله مدل LARS-WG برای رفع این محدودیت استفاده شد. سپس داده های دما و بارش، تحت دو سناریوی RCP2.6 و RCP8.5 برای دوره آتی شبیه سازی و با دوره پایه مقایسه گردید. با توجه به اثرگذاری دما و بارش بر وضعیت خشکسالی آتی دشت، شاخص خشکسالی دی-مارتن تحت دو سناریو تغییر اقلیم تعیین و با دوره پایه مقایسه گردید. نتایج نشان داد که تغییر اقلیم بر حادتر شدن شرایط حاکم بر منطقه اثرات معنی داری دارد که سبب افزایش 3/1 درجه ای دما، تغییر در الگوی بارش و تغییرات میزان شاخص خشکی شد. با توجه به نتایج می توان بیان کرد که اگرچه روند خشکسالی متاثر از عوامل متعددی است، اما در سایه تغییرات اقلیمی محتمل در آینده احتمال افزایش روند خشکسالی در دشت ورامین به واسطه تغییر در میزان بارندگی و افزایش دما وجود دارد. همچنین هر دو سناریو تغییر اقلیم وضعیت خشک را برای منطقه مورد مطالعه پیش بینی کردند